son cümlelerin kulağımda hala-aslında söylediğin herşey,yaptığımız herşey ,yaşadığımız herşey zihnimde benle dalga geçer gibi gösteri yapıyorlar.her saniye adın beynimde yankılanıyor.peki niye kendime acı çektiriyorum değilmi?ama doğrusu bu-çünkü söylediğin gibi ikimiz imkansız ikiyiz.olmaması gereken,isimlerinin dahi yanyana anılmaması gereken iki kişiyiz.keşke başka bir zamanda tanışsaydık,başka bedenlerde,başka isimlerde gene yaşadıklarımızı yaşayıp mutluluktan insanların nefretini kazansaydık.peki acaba ozaman bukadar birbirimizin değerini bilirmiydik dersin?yoksa imkansızın cazibesine kapıldıkta oyüzdenmi bukadar iyiydik?
bunların hepsini bıraksana bir kenara boşver ne önemi var ben seni çok özledim.seni,kokunu,sesini,tenini,kısacası içinde sen olan herşeyi özledim.bana sarılmanı,sana sarılmayı,senle uyunmayı özledim.çok mu şey özledim sence?
keşke masallardaki gibi iyi sonla bitse gerçek hayat.ama genede imkansızda olsa kısa süreliğine hikayemin kahramınını bulmak ve onu yaşamak güzeldi.seni çok seviyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder