söylemek isteyip söylemediğim okadar çok şey var ki sana.kelimeler dilimin ucunda ama sesim çıkmıyor.korkuyorum.konuşmaya korkuyorum.sesini duymaya korkuyorum.yine yeniden başlarım diye korkuyorum.henüz okadar güçlü değilim henüz karşılaşmaya hazır değilim senle hiçbir şekilde.ben daha yalnızlığınla zor baş ederken,birde sana hayır diyemem.karşında sana sarılmadan,sana dokunmadan duramam..
herşey normal olsaydı,senle ben normal olsaydık şuanda oturup neden bitti-hata kimdeydi diye düşünürdüm.belki üzülür bazende sinirlenir uyuz olurdum sana.ama işte yok.ilkdefa sorunsuz olduğu için üzülüyorum.ilk defa nedensiz bittiği için üzülüyorum,ilkdefa çaresizliği yaşıyorum.
imkansız diye birşey varsa işte o biziz.sen ve ben.senle yaşanılan herşey okadar güzeldi ki..senle ben okadar güzeldik ki..kendimi avutmak için birkaç kötü şey bulmaya çalışıyorum,hayatıma devam etmek için seni yaşamamış saymak için..ama olmuyor işte senden bana geriye kalanlar hep güzel anılar..
sende öyle demezmiydin hep zaten.merve beni güzel hatırla.
evet inan seni en güzel halinle en güzel anılarımızla hatırlıyorum..
özledim seni çok...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder