Gidiyorum sanirim

bir insan bir ilişkiden neden gider?sevmediği için mi yoksa sevdiği kadar sevilmediğini düşündüğü için mi?birine değer verirsin,onu hayatına kabul edersin,gitgide sevmeye başlarsın,daha çok zaman geçirip onu kendinden bile daha çok tanıyıp anlamaya başlarsın.sonra giderek ona daha çok alışırsın.bunun için aylar yada seneler geçmesine gerek yok aslında.eğer o insanla mutluysan onun yanında kendini iyi hissediyorsan kısacık zaman bile yeterli birine alışmak ve vazgeçmemek için.ilişkiye baktığın zaman sorun yoktur hem sana hem karşı tarafa göre herşey iyi gidiyordur.gerçektende öyledir aslında.ufak tefek tartışmalar tartışma bile denmez aslında ya onlara,ses yükselmeleri uzun küslükler bile yoktur aranızda.peki ya sorun nedir?sorun klasik kızların "ay kesin beni sevmiyor baksana bugun 3 kere değil 1 kere konuştuk yaa" gibi birşeymi diye sorsam cevap hayır çünkü ben o tarz kızlardan değilim.sorun tartışma çıkmayacak kadar iyi geçinildiği için problem arayışında olan sorunlu kız modelimi?yok oda değil.peki sorun ne?
sözlerimiz başka şey söylesede eğer beynimizden aklımızdan başka şey geçiyorsa eğer ozaman hareketlerimiz istem dışı beynimizden geçeni yaparmış.yani dudaklarından çıkan seni seviyorum cümlesi eğer aklından kalbinden geçmiyorsa ozaman hareketlerindende sevgi görmeyi beklemek aptallık olurdu heralde.
ben ilişkime çok bağlıyımdır okadar çok bağlıyım ki sonuna kadar gider en son hataya kadar sabrederim çünkü yenilik istemem elimdeki ile mutlu olmaya çalışırım sonucu bedeli ne olursa olsun.ama gidiyorum sanırım.yoruldum.birşeyler için bukadar kendimden karakterimden ödün verirken karşılığında birşeyler görmekten yada görememekten yoruldum.evet gidiyorum ben.daha önce hiç ağzımdan gitmek kelimesi çıkmadı çünkü ben birkere söyleyip sadece birkere gidenlerdenim.

Kacmak isterken

Eylulde yazmis oldugum fakat bitiremeyip yarim biraktigim bir yazi.ancak guzel bir son yazabildim..buyrun okuyun bakalim..

bazen kaçmak istersin herşeyden,herkesden.geriye dönüp bakmamak istersin.geriye dönüp bakmaktan korkarsın aslında.göreceklerinden korkarsın..geride bıraktıkların ne yapmış,nasıllar bilmek istemezsin.çünkü mutlu olduklarını görmek seni üzer,kahreder.sen,geride bıraktıkların olmadan mutsuzken,sen geride bıraktıkların olmadan nefes alamazken,sen geride bıraktıkların olmadan ölü gibiysen,geride bıraktıklarının attığı her kahkaha canını yakar.her gülümseme her tebessüm canını acıtır seni mahveder.
bazen,birşeylerden kaçmak için birşeylere tutunursun.sanki o an o tutunduğun şey senin kurtuluşun gibi gelir.yanlış olduğunu göremezsin.hata olduğunu anlayamazsın tek isteğin,o an tek düşündüğün içinde bulunduğun durumdan kaçmaktir...

önce geçmişini sorgularsın..yaptıklarını düşünürsün..yapamadıklarını düşünürsün..yapmak istediklerini düşünürsün..sonra hayatın sana sunduğu o acımasız gerçekle karşılaşırsın.sana yaşattıklarını düşünürsün.yaşadıkların için üzülmen bittiği zaman onlardan kaçmak istersin.onlar yaşanmadı diye düşünüp kendini kandırırsın.ama her gece yatağa yattığında geçmişin aklına gelir.yaşanılan herşey hergece beyninde oynar durur.sonra o zamanlar mutlu ama şimdi mutsuz olduğunu görürsün.o mutlu günleri istersin geri.gelemeyeceğini görüncede kaçmak istersin.kaçarken önüne çıkan ilk insan senin kurtuluşun gibi gelir sana.ona tutunursun,onla mutlu olmaya çalışırsın.yanlışları göremezsin.geçmişte yapmam dediğin herşeyi yaparsın yeterki mutlu olabilesin.