hepsi geçti

Kaybetmenin acısını çok yaşadım
Ve bir daha acımasın diye canım
Hiçbir şeye sahip olmadım...
Gitmene hep izin verdim, dönüşlerinide hiç beklemedim
İstediğin gibi yaşamanı kabul ettim
Çünkü karşımda büyüyen bir çocuk vardı ve ben onu yeterince özgür bırakmalıydım
Yaşadıklarını, sende gözlemlediklerimi
Ben yaşayalı, bitireli, üstüne süngeri çekeli o kadar çok olmuştu ki
Sende yaşa diye sana izin verdim
Çok çalıştım, hatırlamamak için beni üzenleri
Çok içtim, çok dağittım, dibine vurdum yeri geldi
Çok ağladım, çok güldüm,
Hiç beklemedim gidenleri
Vazgeçişlerim oldu, terkedişlerim
Falcılarda aldım hep soluğu
Çoğu gece şişenin dibindeydim
İçim ağlarken hep neşeliydim
Maskemi taktım hep
Çok insanı üzdüm, çok kırdım
Kırılmamak için!!!!
Çoğu insanı görmezden geldim
Sevdiğim kalpler oldu, bir anda onları bile silebildim
Sanki tek gerçek bendim!
Ve kimse kimseyi benim kadar sevemezdi
Rüyamda gördüm seni
Sitem duymak değil, öykünü duymak istiyorum dedin..
Öyküm o kadar uzundu ki
Anlayabilmen için en başından okumalıydın yazdığım herşeyi
Ne gözlerime , ne kalbime nede ağzımdan dökülenlerle anlardın beni
Bazen kendine bakman yeterliydi aslında
Çünkü ben hep karşımda oturan senin, aynalığım olduğunu bilerek baktım gözlerine
Seni olduğun gibi kabul edip, özgür bıraktım
Çünkü benim hep değişmemi beklediler,
Yeterince özgür bulamadım hiç kendimi
Oysa her zaman bildiğimi okudum ben
Canımın acısının geçmesi çok uzun sürmemişti
O arada yaptıklaırmı saymıyorum..
Üzüldüğüm kadar da üzmeyi öğrendim
Ayık olmamayı mutlu olmak sandım
Mutluluklarımı verip, şişeler aldım

Hep çok eğlenmeliydim, hep çok çalışmalıydım, hep çok yorulmalıydım ve hep çok sarhoş olmalıydım
Fotoğraf karelerinde ben hep çok mutlu olmalıydım, en büyük gülücük benim olmalıydı
Ama geçti hepsi geçti...