eski

Çok seversin..
Aklının ucundan bile çıkmaz..
Hergün her saniye onu düşünürsün
Her mesajda her telefonda mutlu olursun
Sonra sana ait olmadıgı aklına gelir.
Kendini kandırmaya devam eder gülümsersin hayata inat..
Milyon kez gözünü aç artık denmesine rağmen..
Gözünü sıkıca yummayı tercih edersin,
Kimseyi dinlemezsin,
Hep karşı çıkarsın,
Yine kendini kandırırsın,
Hayat kendini kandırmakla geçer,
Oysaki herkese bu konuda fikir verirken..
Artık sahte yada gerçeği ayırt edemez hale gelirsin..
Mutluluktan korkarsın..
Gitmek istersin.
Falların bile ulaşamıcağı yerlere.
Yeni bir sayfa açmaya.
Başka insanlar başka aşklar başka bir yaşam.
Sayfaları tek tek yırtıp atmak istersin.
Yüzündeki aptal maskeyle beraber.
Sonra aklına gelir,
İki türlü üzülmek vardır bu çaresizliğe.
Hem mutluluklarla hemde düşündükçe beynini kemiren sorularla,
Yada tamamen silip sadece üzülmek,
Sadece üzülmeni isteyenler çoğunluktadır,
Sonunda mutlu olacağın için,
Ama hep aksini seçersin,
Sadece üzülmek zor gözükür gözünde,
Yada inandığın tek birşey olur,
Bazen sorarsın kendine ,
Kendini kandıran sadece benmiyim diye,
Acaba oda kaçarak kendini kandırmış olmuyomudur diye,
Ama buda senin kendini başka şekilde kandırmandır aslında,
Sonunda herşeyden pes eder oluruna bırakırsın artık,
Nolucaksa olsun dersin,
Kaybedicek birşeyin yok dersin,
Ve aklını kemirip bitiren sorularla hayatına devam edersin..