Eylulde yazmis oldugum fakat bitiremeyip yarim biraktigim bir yazi.ancak guzel bir son yazabildim..buyrun okuyun bakalim..
bazen kaçmak istersin herşeyden,herkesden.geriye dönüp bakmamak istersin.geriye dönüp bakmaktan korkarsın aslında.göreceklerinden korkarsın..geride bıraktıkların ne yapmış,nasıllar bilmek istemezsin.çünkü mutlu olduklarını görmek seni üzer,kahreder.sen,geride bıraktıkların olmadan mutsuzken,sen geride bıraktıkların olmadan nefes alamazken,sen geride bıraktıkların olmadan ölü gibiysen,geride bıraktıklarının attığı her kahkaha canını yakar.her gülümseme her tebessüm canını acıtır seni mahveder.
bazen,birşeylerden kaçmak için birşeylere tutunursun.sanki o an o tutunduğun şey senin kurtuluşun gibi gelir.yanlış olduğunu göremezsin.hata olduğunu anlayamazsın tek isteğin,o an tek düşündüğün içinde bulunduğun durumdan kaçmaktir...
önce geçmişini sorgularsın..yaptıklarını düşünürsün..yapamadıklarını düşünürsün..yapmak istediklerini düşünürsün..sonra hayatın sana sunduğu o acımasız gerçekle karşılaşırsın.sana yaşattıklarını düşünürsün.yaşadıkların için üzülmen bittiği zaman onlardan kaçmak istersin.onlar yaşanmadı diye düşünüp kendini kandırırsın.ama her gece yatağa yattığında geçmişin aklına gelir.yaşanılan herşey hergece beyninde oynar durur.sonra o zamanlar mutlu ama şimdi mutsuz olduğunu görürsün.o mutlu günleri istersin geri.gelemeyeceğini görüncede kaçmak istersin.kaçarken önüne çıkan ilk insan senin kurtuluşun gibi gelir sana.ona tutunursun,onla mutlu olmaya çalışırsın.yanlışları göremezsin.geçmişte yapmam dediğin herşeyi yaparsın yeterki mutlu olabilesin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder