Labirentte yolculuk

İnsanlar labirent gibidir.birsuru kapilari ve her kapida yasanmisliklari vardir.oyle bir kapi acarsiniz ki bazen,karsilastiginiz gercek sizi sarsar,fakat kacamazsiniz.sizde o kapinin arkasinda kapali kalmaya mahkum olursunuz.gun gectikce yorulur,gun gectikce tukenirsiniz.o kapi siz iceride kaldiginiz surece sizin ustunuze ustunuze gelir.bazen nefes dahi alamayacak olursunuz.sesiniz,goruntunuz size yabancilasir.bazense kendi sesinizi tanimazsiniz.derinlerden gelir fakat duymazsiniz duymaktan korkarsiniz aslinda.o kapiyi acip cikma gucunu asla kendinizde bulamazsiniz.ne zamanki gitme vakti gelir,ne zamanki o kapi sonuna kadar kendiliginden acilir,iste ozaman kapinin arkasindan oyle korkarsiniz,oyle gucsuzlesirsiniz ki,aynada karsilastiginiz siluetinizden adeta korkarsiniz.ne olmustu size?siz ne yapmistini kendinize?
Hayatta onemli olan o kapilari kendi iradenizle acip,karsilastiginiz gercekleri gormezden gelmek yerine onlara hayir diyebilme gucunu kendinde bulmak ve uzaklasmaktir mutsuzluktan..
Ben hic yapamadim bunu.ben hic actigim kapilar arkasindaki gercekligi kabullenemedim,korktugum halde kacamadim.nefessiZlikten bogulana kadar o kapilarin arkasinda kaldim.sesim yabancilasti,kendimden nefret ettim,ama hic kacamadim hic cesaret edemedim.ta ki kapilar kendiliginden acilip gitme vakti gelene kadar,ta ki kapilar acilip kovulana kadar.iste o zamanda ben...ben mi?benden geriye kaldi mi?

iPhone'umdan gönderildi