çok sewersin.aklının ucundan bile çıkmaz-adı suratı..hergün her sanie onu düşünürsün.her mesajda her telefonda mutlu olursun.sonra sna ait olmadıgı aklına gelir-kendini kandırmaya dewam eder gülümsersin inadına.milyon kez gözünü aç demelerine rağmen-gözünü sıkıca yummayı tercih edersin inadına.kimseyi dinlemezsin.hep karşı çıkarsın-yine kendini kandırırsın.hayatın kendini kandırmakla geçer-oysaki herkese bu konuda fikir werip ahkam keserken...artık sahteyle gerçeği ayırt edemez hale gelirsin.mutluluktan korkarsın.gitmek istersin.yeni bir sayfa açmak..
başka insanlar-başka hayatlar-başka aşklar-başka bir yaşam-sayfaları tek tek yırtıp atmak istersin yüzündeki o aptal maske ile beraber.sonra aklına gelir,iki türlü üzülmek wardır bu çaresizliğe.ya beynini yiyen soruları düşünüp üzülmek-yada tamamen silip sadece üzülmek...ama hep aksini seçersin,sadece silip üzülmek zor gözükür gözüne.yada inandıgın tek birşey olur-bazen sorarsın kendine-"kendini kandıran sadece benmiyim die?"acaba oda kaçarak kendini kandırmış olmuyomudur diye.sonunda herşeyden pes eder oluruna bırakırsın herşeyi.nolucaksa olsun dersin.
kaybedicek bişeyin yok dersin-we aklını yiyip bitiren "o sorularla"hayatına dewam edersin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder